مـا از ازل اسیـر پـریـشـانی تـوأیـم            دنـبــال دیــدن رخ نــورانـی تـوأیـم

ما ورشکسته‌ایم... نگاهی، ترحّمی            محتاج یک عطای سلیـمانی تـوأیـم

کو خیمه‌ات که رو به حریمت بیاوریم؟            آوارۀ بـهـشـت بــیــابــانــی تــوأیـم

ای مـجـری حـدود الـهـی بیا که ما            لب تـشنـۀ مـرامِ مـسـلـمـانی تـوأیـم

از زیر پرچم تو به جایی نمی‌رویم            سایه نشین رحمت رحـمانی تـوأیـم

برق نگاه تو دل ما را گـرفته است            دیــوانـگـان دیــدۀ بــارانــی تـوأیـم

دیگر نـفـس نمانـده بیـا تا نـمرده‌ایم            دل خستگـان غیبت طولانی تـوأیـم

یک شب بیا به هیأت ما منبری برو            ما کـشتگـان لهجۀ عـرفـانی تـوأیـم

لب وا کن و سخن ز تن بی‌کفن بگو            گریه کـنان روضۀ طوفـانی تـوأیـم

ما سینه چاک بی‌کسیِ شاه بی‌سریم            سـیـنـه زنـان نـوحـۀ قـرآنی تـوأیـم

ما را به دیـدۀ سحـر خود نگـاه کن            مـا زائـران جـدّ خـراسـانـی تـوأیـم